Czasami ogarnia nas smutek, niepokój, coś co trudno wyrazić słowami. Dla niektórych jest to dręcząca myśl, dla innych kamień na sercu, a dla mnie przerażająca pustka i obawa przed jeszcze większą pustką.
Czuje sie jakbym był statkiem, żaglowcem, prowadzonym przez widmową załogę po bezkresnym oceanie nicości. Mam poszarpane żagle przez wiatr, strzaskane burty, a ster bezwładnie obraca sie we wszystkie strony. Dryfuję bez celu, mając cel określony w zaświatach.:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz